Engels is dominant op het web
Als ik the web afschuim met mijn webbrowser, en alle artikels lees op het net die ik tegenkom, merk ik dat de meerderheid in het Engels is. En ik heb geen Engels op school gehad tot mijn 2de jaar. Engels kon ik toen al. Hoe kwam dat? Had het te maken met mijn geekiness, omdat ik zoveel Age of Empires had gespeeld in het Engels? Had het te maken met het feit dat de algemene taal in de computerwereld Engels was? Misschien. Waarom kan ik nu even vlot Engels spreken als ik Nederlands kan spreken? Het zijn allemaal interessante vragen. Tenslotte heb ik al langer Frans gehad op school en Frans spreek ik nog niet een vierde zo goed als het Engels, dat ik echt wel beheers! Toegegeven, ik kan misschien presenteren en praten in het Engels, maar native ben ik zeker niet – hoewel ik soms zo kan overkomen, mocht ik echt Engels praten zoals ik Engels praat op verschillende fora.
De volledige mondelinge dialoog of monoloog
Ik kon op mijn negen jaar geen Engels. Heb ik het Engels dan geleerd met al die jaren het web af te schuimen en als een geek alle woorden die ik niet begreep, op te zoeken? Zo zegt men dat men een taal moet leren. Echt onzin. Neem het van mij aan. Er is maar één manier om een taal perfect te leren: voordragen. Nee, geen theatervoorstelling, een mondelinge dialoog of iets vanbuiten geleerd! Een volledige mondelinge dialoog, inclusief moeilijke woorden, zorgt door the required skill die je in real life ook nodig hebt. Die skill leer je niet in één week, mind you. De meest inspirerende voorbeelden van zo’n monoloog zijn bijvoorbeeld Steve Jobs en Al Gore. Ik denk nu aan de keynote die Steve gaf toen hij de iPhone op de markt bracht. Ongelofelijk! Al Gore met zijn klimaatconferentie – ook iets waardoor ik gefascineerd was. Ik begreep toen dat we talen gewoon verkeerd leren. Hoezo, verkeerd leren? Wel, lees verder.
Dive into a language, don’t limit yourself.
‘Dive into a language, don’t limit yourself.’ Dit is mijn eigen uitspraak. Je leert veel meer door een moeilijke tekst te analyseren dan je onmiddellijk begint met een simpele tekst. Ik ga nu iets zeggen wat niet wetenschappelijk bewezen is, maar toch wel heel logisch lijkt. Als kind leer je een taal, en je pikt die heel snel op omdat je jong bent. Als we die theorie in de vraag stellen, en gaan kijken naar de complexiteit van de talen die je leert – de taal die je over enkele jaren gaat beheersen leer je ook ineens door erin te duiken – die zijn ook niet simpel gemaakt voor jou. In het begin leer je simpele woordjes, maar dat is omdat je niet kan spreken. Daarna kan je dat en let maar eens op wat voor woorden een vierjarige allemaal kan gebruiken. Daaruit leid ik af dat je een taal sneller begrijpt en onder de knie hebt wanneer je complexere teksten leert en spreekt. Je moet minder lang nadenken over grammatica, tot je uiteindelijk niet meer hoeft na te denken over de grammatica. Gooi jezelf in een nieuwe taal. Als je een uitdaging wilt, pak dan een boek vast in (of over) die taal en je zal zien dat je een voorsprong hebt op de anderen. Je zal concepten begrijpen die nog aangebracht moeten worden en je zal je ook beter voelen bij dat vak. Zet jezelf vooruit. Leer extra.
De kritiek van jongeren
Jazeker, ik ben zelf een jongere, maar misschien iets meer doordacht dan andere jongeren – en nu ga ik het zeggen zoals het is.
‘Wat, jij zet je vooruit, amai dat doe ik niet hoor!’
‘Pfff, wie doet dat nu, extra leren?’
Deze zinnen komen me heel bekend voor. Ze komen van jongeren die heel snel hun oordeel hebben geveld over studeren en het nut van studeren (en theorie). Ze vinden studeren tijdverlies. Als jullie nu lezen en studeren dom vinden, lees verder.
Leren is niet stom, de methoden zijn dat wel
Volgens mij ligt het concept leren leren volledig verkeerd. Leer de woordjes in groepen van 6 (of waren het er 7?)… Teken een diagram… Op korte termijn is dit handig. Maar op lange termijn vergeet je over die duizenden diagrammen. Hoe leer je dan het best? Wel, men mag dan zeggen dat iedereen het best onthoudt, maar… denk eens aan die inside joke – ben je die vergeten? Nee! Wanneer vergeten we iets? Wanneer iets irrelevant voor ons lijkt.
Relevante informatie: informatie die we in ons hoofd houden en als we deze nog eens opfrissen wordt deze beter onthouden.
Irrelevante informatie: informatie die we niet onhouden omdat ze niet relevant is voor het onderwerp of feit waarmee je werkelijk bezig bent.
Zo is het moeilijk om relevant te blijven als je net uit een gebroken relatie komt. Men zegt wel eens dat je hoofd er dan niet naar staat. Correct. Dan wordt het meeste irrelevant, hoewel je je dan wel kan toespitsen OP studeren waardoor het dan weer wel relevant wordt. Er is meestal een reden waarom informatie irrelevant is.
Mijn punt is…
Stel de filter relevant/irrelevant goed in!
Dit is heel moeilijk te begrijpen en sommige mensen slagen er niet in. Je kan zelf die filter instellen, niet aan de hand van controlemenu’s of opties, zoals je dat met computers doet, maar door gewoon jezelf te engageren voor iets, en zo zal iets sneller relevant voor je worden. ENGAGEMENT. GO FOR IT!
Let op de realiteit.
Iets waar je voor gaat, en leuk vindt, lukt toch beter?
Laat je niet afleiden door die onzin van jongeren en studenten: leren is stom. Want eigenlijk is meer leren en beter worden iets waar we allemaal, ook al is het in ons onderbewustzijn, naar streven.
En dat is relevant voor ons allen. Maar nu terug naar de talen, want daarover ging het artikel oorspronkelijk tot ik hier afdwaalde! [lacht]
Wat is dan de link tussen relevantie <> irrelevantie en talen?
Talen en relevantie/irrelevantie
We kennen het allemaal. We zitten voor ons boek met woordjes. En het is saai. Ja, dat heb je goed gehoord. Maar Nico, als je woordjes leren saai vindt, dan moet je toch volgend jaar geen Moderne Talen gaan studeren? Oh jawel.
SAAI. Maar je kan die irrelevante informatie (want saai = irrelevant voor ons brein) omzetten in relevante informatie door een boek te lezen met die woorden, zinnen te maken met die woorden, door constructief bezig te zijn.
Kennis en vaardigheden lopen hand in hand
Als je constructief bezig bent, dan moet je je kennis gebruiken. Al dat gezever van vaardigheden staat op meer punten is de grootste onzin die ik ooit heb gehoord. Die twee gaan nooit zonder elkaar, en de puntenverdeling zou er niet eens mogen zijn!
Je kan geen grammatica (kennis) zonder een zin te maken (schrijven, vaardigheden). Neem het aan van mij, mondeling kan je niet als je geen woord in de taal kunt waarvan je mondeling moet doen. Je moet beide kunnen. Het is klinklare onzin iemand door te laten voor een vak omdat hij/zij “erdoor was voor mondeling, maar niet voor grammatica, maar omdat mondeling voor meer % telt, mag hij/zij door”.
Die persoon mist iets, toegegeven. Als je in de vijftig haalt voor een vak is er iets mis. Echt waar. En in heel weinig gevallen is het echt de leerkracht. Misschien is het je inzet, je engagement, of soms heb je gewoon niet genoeg gedaan.
Op zoek naar de impuls
Ik begrijp dat je je dan afvraagt: hoe kan ik dan mezelf engageren als ik dat vak gewoon haat? Wel, ik wil heel duidelijk zijn. Een vak haten bestaat niet. Een hekel hebben aan een vak, tot daar toe. Ik had een hekel aan Frans en Duits in het prille begin. Maar toen we meer leerden, werden de lessen toffer. Ik begon meer te leren, mijn resultaten werden beter en ik had mijn impuls gevonden.
Als je je draai na twee jaar niet kunt vinden, dan moet je wel overwegen iets anders te gaan doen.
Geef het niet op. Vraag raad. Desnoods aan je vrienden, of de klassenraad, of, god verbiede het: aan het CLB. Die mensen zijn er om je te helpen.
En vergeet niet de support van thuis: je ouders kunnen je ook raad geven.
Veel succes met het studeren.